Klasy i kategorie dróg publicznych
Istotne drogi prowadzą:
z Jakuszyc na granicy polsko-czeskiej przez Zieloną Górę, Gorzów Wielkopolski i Szczecin na przeprawę promową ze Świnoujścia do Ystad w Szwecji (E65 ? droga nr 3);
od granicy polsko-niemieckiej w Świecku przez Poznań i Warszawę do granicy z Białorusią w Terespolu i dalej do Mińska i Moskwy (E30 ? droga nr 2);
od granicy polsko-niemieckiej w Zgorzelcu przez Wrocław, Opole, Gliwice, Katowice, Kraków, Tarnów, Rzeszów i Jarosław do granicy z Ukrainą w Korczowej i dalej do Kijowa (E40 ? droga nr 4).
Ponadto na terenie Polski budowane są odcinki następujących dróg europejskich:
trasa E75 od granicy polsko-czeskiej w Cieszynie przez Bielsko-Białą, Katowice, Toruń i Łódź na przeprawę promową z Gdańska do Helsinek, czyli budowana autostrada A1 oraz
E67 (droga nr 8) przebiegająca przez całą Polskę ? od granicy z Litwą w Budzisku do granicy czeskiej w Kudowie-Zdroju. Ta 790-kilometrowa (polski odcinek) trasa ma się stać częścią tzw. arterii Via Baltica łączącej Finlandię, Estonię, Łotwę i Litwę z Europą Południową i Zachodnią.
Zobacz też: Klasy i kategorie dróg publicznych w Polsce, Droga powiatowa, Droga gminna i Polskie tablice rejestracyjne.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Transport_w_Polsce#Transport_drogowy
Bus ? najlepszy środek transportu pracowników
Busy to dość niewielkie pojazdy, mogące pomieścić maksymalnie około dwudziestu pasażerów. Takie środki transportu są nie tylko dość komfortowe, ale przede wszystkim opłacalne. Transport busem jest bowiem bardzo tani, jeśli przeliczmy koszty związane z podróżą na jednego pasażera. Nic więc dziwnego, że to właśnie busy są najchętniej wybieranymi środkami transportu służącymi do przewozu pracowników do zagranicznych zajęć. W takich przypadkach koszt podróży musi zostać zminimalizowany tak, aby zysk dla jednego pracownika z takiej wyprawy był jak największy, gdyż jak wiadomo Polacy za granicą często podejmują się wykonywania wielu naprawdę ciężkich zadań.
Udostępniane podróżnym cenniki
Publiczny transport zbiorowy w Polsce
W Polsce podstawowe kwestie dotyczące publicznego transportu zbiorowego reguluje ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym1.
Publiczny transport zbiorowy może odbywać się w Polsce na podstawie:
umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego pomiędzy organizatorem a operatorem,
potwierdzenia zgłoszenia przewozu lub decyzji o przyznaniu otwartego dostępu1.
Ustawa o o publicznym transporcie zbiorowym nakazuje oznakowanie środków transportu, którymi są wykonywane usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w sposób widoczny dla pasażera, podawanie rozkładu jazdy do publicznej wiadomości na wszystkich dworcach i przystankach wymienionych w rozkładzie jazdy, a także upublicznianie cenników opłat lub taryf oraz regulaminów przewozu osób (zawierających warunki obsługi podróżnych, warunki odprawy oraz przewozu osób i bagażu, wskazujących podmiot właściwy do przyjmowania skarg i reklamacji wynikających z realizacji usług oraz terminy ich rozpatrywania). Udostępniane podróżnym cenniki opłat muszą zawierać także ceny biletów ulgowych wynikające z uprawnień ustawowych oraz uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów, ustanowionych na obszarze właściwości danego organizatora. Ww. ustawa określa również, że wsiadanie i wysiadanie pasażerów może się odbywać tylko na przystankach lub dworcach określonych w rozkładzie jazdy2.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Publiczny_transport_zbiorowy